deel 2 Notities uit Shanghai

In die 2 dagen al weer teveel om op te schrijven.
Na met Viv naar de bank te zijn geweest, ben ik alleen met de taxi naar Cybercity gegaan, ik dacht op de JingXi Lu, een vrij chique winkelstraat. Dat is voor mij nog even moeilijk ; de straatnamen onthouden en memoriseren . Hier in de omgeving van het Hotel weet ik het nu wel, maar even verder wordt het lastig. En Shanghai is zo groot.

Cybercity is een soort van Mediamarkt, maar dan groter en voornamelijk voor Computer en telephonie.
( had wat simpele dingen nodig voor m’n Notebook.)
Wat ik binnen anderhalf uur er weer bijgeleerd heb:
- Koop je spullen niet bij de eerste de beste “counter” die je ziet, er blijken er 75 andere te zijn die praktisch hetzelfde aanbieden. ( en dus waarschijnlijk weer teveel betaald heb)
- Als je de enige niet-Chinees bent die daar rondloopt, je heel veel aandacht krijg van zo’n 200 verkopers en verkoopsters.
- Er valse biljetten van 20RMB in omloop zijn.( 2€)
- Je een stuk of 10 demonstraties krijgt van spullen die ik niet echt nodig heb.
- Een Fracappucino bij Starbuck, verschikkelijk koud is. (gelukkig was de jongen zo aardig hem om te ruilen voor een Hot one.)
- Vertouw nooit een straat schoenpoetser met Gouden tanden.
- Ze nooit meer als 10RMB mogen vragen ipv 100.
- Taxi chauffeurs toch kunnen weigeren je naar de Guangdong Lu te brengen. (hotel straat)
- Uit wraak m’n valse biljet van 20RMB ’s avonds in het donker aan een taxichauffeur heb kunnen lozen.

Over m’n proefles Chinees, dat was natuurlijk weer heel bijzonder.
Oliver , die me uitgenodigd had, blijkt half Zwitsers half Chinees te zijn. Een vlotte jongen van een jaar of 22 die de tijd van z’n leven heeft al 2 jaar in Shanghai. ( en als bijbaantje leerlingen werft)

Interessant is weer dat z’n Chinese moeder in geen geval terug wil naar haar geboorteland vanwege de gebeurtenissen in ’89 Tianmen plein. Ik word me steeds bewuster van de scheiding der generaties in China.
In ieder geval was hij ruim optijd; broodjes en fruit wordt voor gezorgd, maar moest onderweg nog wel aangeschaft worden.
Nu wist ik wel dat de Chinese klanken erg moeilijk zijn, vooralsnog lijkt het me ondoenlijk; dit gaat veel geduld kosten
Gisteravond was de les voor licht gevorderde ( 8 duitste studenten en 1 engelse lerares)
Vervolgens besloot ik om een paar weken te wachten, op het begin van een starters klas.Lijkt me verstandiger, na een uurtje was ik echt de draad kwijt.
Materiaal van boeken en CD zag er goed uit.
Behalve de uitstpraak vond ik ook heel bijzonder hoe een Chinees karakter ontstaat, er zit wel een bepaalde logica in; en ga een beetje begrijpen dat ze bepaalde (engelse ) begrippen niet letterlijk kunnen vertalen.
Overigens heb ik nu mijn naam in het Chinees. Nico blijven ze ongeveer hetzelfde uitspreken, het is immers een eigen-naam .Maar bij van Duijn wordt het interessanter dat(vermoedelijk) gaat als volgt:
Eest moeten ze weten wat het ongeveer “betekent”
Ik zeg dan : coming from the sand-mountains ( Dunes begrepen ze niet)
Dat wordt dan in Pinjing: Lai Hai Sheh ( pingjing is chinese karakters phonetish)
Ik heet dus Nico Lai Hai Swe ( dat spreek je in het Nederlands weer uit “laai – haai-schwaeh)
Mocht een andere Chinees dit weer vertalen, wordt het waarschijnlijk Nico van Zandbergen.

Deze dingen heb ik overigens nog niet op de Chinese les geleerd , maar van Studenten Art school Shanghai. Eén van die studentes gaat me ook helpen met toekomstig huiswerk, want die blijkt “dichtbij” te wonen.
Overigens zit ik nu in de lobby te “werken” ,: ga het Hotel uit, en wacht op m’n begeleidster Vivian, die elk moment hier kan zijn. Gaan we Mr. Wang ontmoeten.

Overigens nog 2 foto’s van Glazenwassers, viel bijna van m’n (ontbijt) stoel. Maar alles is goed afgelopen; ook voor hun hopelijk. Zeg er verder niks van, de beelden spreken voor zich.

Ook een foto van vertalingen die ze beter achterwege kunnen laten. “Mind your head” hangt bijvoorbeeld op 2- 3 meter boven de leuning van de roltrap. En let bij het metro bord op de afgeplakte Engelse tekst onderaan.