Scribbles , of: losse notities.

Hier beneden in de straat is de krantenkiosk, nog zo’n lekker ouderwets ding, waar de kalender van 2006 nog steeds redelijk vooraan hangt. In de Shanghai Daily van Zaterdag/ Zondag (0,20€) lees ik 2 artikelen over Nederland: over de gevangen Irakezen die in 2003 mishandeld zouden zijn, en een artikel over AVB, DJ: Armin van Buuren, die dit weekend z’n laatste optreden heeft in Shenzen, China dus.
Ik luister hier via internet regelmatig naar 3FM; laatst zag ik op CCTV ( engelstalig) de samenvatting Ajax-Vitesse, en ’s maandags staat in de SHD alle uitslagen van de grotere Europese voetbal competities, zelfs die van Nederland. Via internet kan ik de Trouw lezen, misschien niet voor de 100% maar toch. Ik weet het ; het komt m’n integratie niet ten goede, maar ik krijg wel het gevoel dat de wereld niet meer zo groot is.

Van de week had ik een onweerstaanbare trek in een echte Uitsmijter, en besluit om een koekepan aan te schaffen met schuimspaan. Even verderop had ik een potten en pannen (piepklein) winkeltje ontdekt, en kon op een mooie RVS pan met deksel nog 1€ afdingen. Daarna m’n ingredienten gekocht in de buurtsuper. Twijfelde nog of ik eende-eiereren zou nemen,of kippe. Toch maar kippe eireren.
Thuisgekomen was ook de Ayi gearriveerd (huishoudster). Helaas kunnen we nog niet communiceren, maar ze vond mijn bezigheden wel grappig geloof ik , en maakte me duidelijk dat ik de pan eerst schoon moest maken alvorens erin te gaan bakken. ( hoe kon ik het vergeten). Toen ik klaar was met m’n driedubbele uitsmijter met tomaat ( waren kleine eitjes, echt chinees dus) stond ze even belangstellend naar het resultaat te kijken . Ik vermoed dat ze zoiets nog nooit gezien had. Was alleen zout vergeten, maar heb lekker zitten lunchen. Voor ik het in de gaten had , heeft de Ayi de afwas voor me gedaan: ze is haar gewicht in goud waard, hoewel ze best groot is voor een Chinese.
In de keuken heb ik ook een heel handig toast apparaat ontdekt, dus ik eet nu toch echt regelmatig “warm” brood.

Dit wooncomlex kent een klein binnenplaatsje, een soort prieeltje, uitgerust met wat Chinese Trim apparaten, en een paar Kitscherige beelden. Deze trim-apparaten zie je regelmatig in de stad, meestal gesitueerd in mini parkjes , plantsoenen, of brede trottoirs. Vooral oudere Chinezen doen hier hun oefeningen, gymnastiek zeg maar. Op 1 van de foto’s zie je volgens mij de voorganger van de “trilplaat”.
Wat Chinese stelletjes ook doen , in het donker buiten: dansen. Ik heb al 2x ’s avonds groepjes zien “stijldansen”. In een klein plantsoen, of bij de ingang van een wooncomplex. Een Recorder speelt een soort Salsa, of Wals en er wordt heerlijk rustig op gedanst door zo’n stuk of 10 stelletjes. Misschien is het wel een soort “Dating-ontmoetings plek” . Zal dat ook nog verder onderzoeken.

Vanmorgen op weg naar de metro zag ik hier in de straat bij de eerste kruising een nieuw straatnaambordje, die staan hier op paaltjes. Dat is op zich niet zo vreemd, behalve als de naam anders is; deze straat heet op dat stuk ineens Jurong Rd , ipv van de vertrouwde Jiaozhou rd.
Dat stuk van het trottoir heeft opengelegen de afgelopen week, en het lijkt er sterk op dat de straatmakers een verkeerd paaltje met bord geplaatst hebben. Ik heb het even gecheckt, maar gelukkig heet aan de overkant de straat nog hetzelfde.

Nog een keer over het Chinese “pyama” verhaal, dat zelfs de Nederlandse kranten gehaald heeft.
Regelmatig zie ik nog steeds Chinese mannen of vrouwen op straat met hun pyama aan, ondanks dat de temperatuur de laatste dagen behoorlijk gedaald is. Als het regent , met een regenjas erover. Vanmorgen zag ik een flinke drukte bij een klein pyama winkeltje, leek wel uitverkoop. Of is het een hype.?
Volgens Vivian is het gewoon luiheid, ze hebben gewoon geen zin zich aan te kleden.
Het is opvallend dat wanneer m’n roommate Wang niet de deur uit hoeft om te werken, er genoegen in lijkt te scheppen om zo lang mogelijk in z’n pyama rond te lopen, en onder de dekens te blijven om TV te kijken, met z’n labtop bezig te zijn, of om te lezen. Maar meer met een houding van : “ik hoef lekker niet te werken”. De pyama verschaft ze blijkbaar een “vrij” gevoel.

Chinezen houden wel huisdieren, niet zoveel als in Nederland. Maar een kat zie ik regelmatig als gezelschaps dier in die hele kleine winkeltjes. Vandaag zag ik een kleine poedel in een roze pakje z’n behoefte doen tegen een boom. Andere honden heb ik nog niet gezien.
Of een Chinees vogeltjes houdt, betwijfel ik. Veel van onze gevleugelde vrienden hangen geplukt en gebakken in alle vormen en maten voor de ramen van kleine eethuisjes.

De French concession zou nog 1 van de oudste en dus origineelste wijken van Shanghai zijn.
Ik betwijfel dat, het komt mij te gelikt over en niet (meer) origineel. Opgepoetst voor de toerist.
The Chinese “oldstreet” en Golden square zijn hier goede voorbeelden van. De wijken eromheen zijn wel redelijk authentiek, maar erg versnipperd door nieuwbouw en brede nieuwe wegen.
Zeker na ik de eerste weken andere oude wijken gezien heb, en ook mijn Jin an district , waar ik nu al aan verknocht ben, laat ik de French quarter even voor wat het is. Er is wel veel antiek te vinden, maar omdat ik daar te weinig van weet , is dat moeilijk te beoordelen wat wel en wat niet de moeite waard is.
Overigens werd ik weer meegelokt door een Chinese “antiek handelaar” , hij stond naast een soort museumpje, dus vermoede ik in eerste instantie dat hij me daar mee naar toe zou nemen. Nee, we gingen er pal naast een smalle steeg door , en wat poortjes. Aangekomen in zijn kleine onderkomen liet hij me wat vazen, schalen en potten zien,. In de hoek van de hele kleine kamer (met stapelbed) stond een open vitrine kastje met wat “rotzooi”.
Later kwam er iemand bij , ze roken blijkbaar geld, die onder het bed vandaan een mooi uitziende schaal tevoorschijn toverde. Ik vond het zielig voor ze , maar het er geen stuiver voor over , en had ook geen zin de rest van de middag met schalen en potten te sjouwen. Ik maakte rechtsomkeer, vervolgens heeft hij op straat nog een minuut of 5 achter me aan gelopen , of ik toch echt niks wou kopen.

Het verkeer hier blijft een leuk onderwerp; Als een deputy een fietser doet stoppen omdat het licht op rood springt: geen punt, neem je gewoon via de stoep je bocht . Echt gebeurd. Het komt overigens wel vaker voor dat fietsers en scooters over het trottoir gaan; en gewoon bellen om aan de kant te gaan, niemand die er iets van zegt.

Als je alleen op een metro perron achterblijft, kom je er pas achter dat er maar 1 lijn ( de andere) operatief is. Aankondigingen staan in het Chinese schrift of worden in het Chinees omgeroepen.
Het blijft leuk.
Tot later,
Nico