notities 6 De Chinese tekeningen

Na 10 dagen Shanghai wordt ik al herkend op straat. Nu was ik in de buurt, en lopen er weinig Europeanen rond; dus al te moeilijk was het niet voor ze.
Jojo vroeg of ik nog ’s langs wou komen. Zij is 1 van de studentes uit Bejing van een Art school die van tijd tot tijd hun werk aanbieden, in achteraf ateliers in de buurt van drukke winkelstraten. Tussen het winkelend publiek moeten ze dus “ geinterreseerden’ meelokken.
Dag 2,3 en 4 van mijn verblijf in Shanghai is mij dat 3 keer aan het eind van de middag overkomen, in 3 veschilllende ateliers, en ben niet alleen onder de indruk van hun Engels en openheid, maar ook van hun Chinese (traditionele ) tekeningen. Natuurlijk heb ik er een paar gekocht die mij erg aanspreken. Duur is het niet, goedkoop zelfs.

Ik besluit een paar dagen later om er een paar in te laten lijsten; en stuur 3 berichten de deur uit voor informatie. Van elke workshop had ik adres gegevens gekregen. Slechts 1 reageerden vrij snel dat ze dat prima konden regelen.
Hieruit maakte ik op dat dit de betere workshop moest zijn. En na enkele bezoeken later blijkt mijn vermoeden waar: Website van Long Xiaoxi ziet er goed uit. (als ie in de lucht is); http://www.art4ugallery.net/
Zij timmert al enkele jaren aardig aan de weg en heeft een reputatie opgebouwd. Hier had ik ook m’n mooiste tekeningen gekocht (zie foto’s)
In ieder geval heb ik eind van de week m’n eerste “business dinner” bij Hugo’s . Met Long natuurlijk.

Restaurant Hugo heb ik vorige week al bezocht. Dit restaurant in een gerenoveerd groot pand en wordt gerund door een Chinees Nederlands echtpaar; het ziet er werkelijk schitterend uit.Van binnen en van buiten. De keuken moet ook van hoogstaande kwaliteit zijn. Heb er nog geen foto’s van, vond ik die avond een beetje genant om te lopen knippen.
De Nederlandse vereniging van Shanghai resideert daar sinds kort, en die avond was er een lezing van Professor Wim Houwink met als onderwerp: “loosing your face” in China-business.
Deze Professor (87), verzetsheld, kampoverlevende, oud collega van Van Tinbergen, professor economics in USA en Bejing woont al lange tijd in China. Ik zal niet de complete lezing gaan uitleggen , maar wat mij zeer bekend voorkwam, o.a.door het lange tijd werken met Japanners doet hier ook opgeld:
Het ontlopen van verantwoordelijkheden, het afschuiven en uitstellen van belangrijke beslissingen. Dat over het ontlopen van verantwoordelijkheden merk je bijvoorbeeld al als je aan een Chinees de weg vraagt, hij zal nooit uitleggen van : daar links, rechts dan rechtdoor. Het enige wat ze doen is een armgebaar maken van “die kant op”, stel je voor dat ie het achteraf fout heeft. Bovenstaand wegwijs tafereel had ik dus meteen aan den lijve ondervonden die avond, maar was op de goede weg voor de verandering en vond het adres vrij snel. Het blijkt ’s avonds weleens lastig te zijn om een taxi staande te houden, dus besloot die avond ter plekke met de metro te gaan en een stuk te wandelen. Taxi terug was geen probleem, werd geregeld door de eigenaresse van Hugo’ die een ieder persoonlijk gedag zei, en ons (ging niet alleen weg) werd op het hart gedrukt om toch vooral terug te komen met vooral zaken relaties.
( ze hebben ook een prachtige lounge en zelfs presentatie ruimtes)

Netwerken en communicatie, daar draait het om in Shanghai. Na tien dagen heb ik de nodige mobiele nummers/ e-mail adressen, en wat business kaartjes van mensen in Shanghai die wat voor me kunnen betekenen, in totaal zo’n stuk of 20 nu. Wat dat betrefd ben ik hoopvol gestemd. Dagelijks komt er wel wat bij. Ik moet daar ook allerter op worden. Bij de Ned Ver. maakte ik de capitale fout om geen nummers uit te wisselen.(op 1 na)

De mooie platen die ik nu heb, kan ik nog niet ophangen. Weet niet zeker of we mogen boren en timmeren hier in het appartement. Hebben het met 3M plakkers geprobeerd, maar eentje is kapot gevallen. Alleen het glas dan.
Donderdag begint in Shanghai de Annual Art fair. JoJo gaat me vergezellen als Guide and Translator;
en kreeg net een bericht dat Osier er ook is , en me weer wil zien. Helaas vind ik zijn werk “crappy” maar hij was wel grappig.

Ik ontdek steed leukere dingen in deze buurt (behalve de kapperszaken). Bijvoorbeeld een groot Chinees internet café is ook interresant. Jongeren tussen de 15 en 20 , schat ik in, zitten ’s avonds massaal te gamen, film te kijken, en slechts een enkeling te “chatten”.
Nog even terugkomend op de “verborgen werkeloosheid’ in m’n vorige artikelen; je ziet hier geen “hangjongeren” zoals wij dat in West Europa kennen. Er is hier ook gewoon veel te doen, en dat ‘hangen” doen ze dan evengoed wel in een winkel / restaurant of waar dan ook, onder toezicht van een chef of oudere collega . Systeem is zo slecht nog niet. Als ik zit te eten aan de overkant, komen er evengoed groepjes pubers hetzelfde doen. Verliefde stelletjes die elkaar in het park achterna zitten, of intiem op een bankje zitten is ook heel normaal, iets wat je in het westen niet zoveel meer tegenkomt.
Gezellig toch?
Tot later,
nico