16. Nicky's cafe

Gebeurd het zomaar dit ik langs een “café” loop bij mij in de straat richting metro en restaurantjes, heet dat Nicky’s café.
Vanwege hun reclame bord, stopte ik even met lopen, want ik zag zowaar “Hongaarse goulash “ aangeprezen staan. Een drie gangen (koffie is nr.3) menu voor 35Yuan. De eigenaar , of in ieder geval een Chinees, stond me vriendelijk naar binnen te wenken.
Het interieur zag er ook zeer on-chinees uit. Helder licht, muren wit, met zacht oranje en groen, en natuurlijk een beeldscherm met sport uitzendingen. Bij de ingang een barretje, de plek is niet groot. Aan de verder ongedecoreerde wand alleen een uitstalling van Glenn Fiddich whiskey: daar wou ik ook meer van weten.
De tent is pas een week open; en ze mikken een beetje op de expat’s in deze buurt. Wie precies de eigenaar is , is me nog niet duidelijk, maar heb goed kunnen praten met de eerder genoemde Chinees en nog een vriend van ‘m . Ze praten goed Engels. Het blijken Hong Kong Chinezen te zijn. De 2 meisjes in de bediening , brengen de spulletjes lachend rond. Een verademing, want dat is helaas niet altijd het geval met de Chinese bediening.
Het leuke was, omdat ik interesse toonde voor de Glenn Fiddich, ze toch besloten een fles open te maken. Ik heb nu een “eigen “ fles daar , want twee dagen later stond ie er nog achter de bar. Officieel schenken ze geen gedestilleerd; de uitstalling is van een vriend van hem die een “handel” daarin heeft.
De Minestrone soep was in orde, en het hoofdgerecht leek zowaar een beetje op goulash. Maar dat mocht de pret niet drukken. Kreeg m’n tweede whiskey gratis, plots hadden ze een happy hour bedacht. Erg aardig in ieder geval. (of gewoon klantenbinding)
Ze hebben ook WiFi, Wireless internet. Heb ik twee dagen later even uitgeprobeerd, perfect, je krijgt de toegangscode, en volop internetten in het café.
Nu hebben ze een eerste etage waar ze nog niks mee doen, behalve dat achterin de toilet er zich bevind, met douche!
Nu beginnen er bij mij allerlei ideeen op te borrelen; wat zou het een aardig idee zijn om daar een photo-gallery te beginnen, en misschien wel het begin van mijn nieuwe kantoor. Gewoon boven een cafe, of eigenlijk een coffeeshop.

Nu, een paar weken verder , gaan de ontwikkelingen gestaag verder. Xiaoxi vind het kleine etablissement niet op de goede locatie, en de inrichting is te on-chinees. We hebben samen met de 2 eigenaars gebabbeld. Uiteraard rekenen zij op verdere groei, ze zitten er nu pas 1 maand ; in ogenschouw nemend dat dit deel van de straat door het stadsbestuur op het lijstje “opknapbeurt” schijnt te staan, hopen ze het wat drukker te krijgen in de toekomst . Maar nu is het gewoon te rustig. Een tweede gallery met ons nieuwer werk doen we hier in ieder geval niet. Ik ben het met haar eens, maar voor mijzelf vind ik de locatie wel geschikt en bescheiden genoeg voor m’n eerste foto’s. Het is inderdaad geen drukke zaak, maar de platen zijn vanaf de straat al te zien vanwege de gehele glazen voorgevel. En inmiddels hangen ze er, met z’n drieen. Ik heb ze in bruikleen afgestaan.

Afgelopen weekend gebeurde er weer iets toevalligs. Met Reinald, de water deskundige, heb ik al een paar keer gegeten. Via hem heb ik op de Dutch Club Ron leren kennen, een architect/ontwerper uit Rotterdam, een joviale kerel en sedert 2 jaar “China specialist”. Reinald belde me, hij wist dat ik Ron nog een keer wilde ontmoeten. “Ron is weer in Shanghai “ vertelde hij me, met een Nederlandse vriendin , en vanavond gaan we eten in het Westinn Hotel, of ik er bij wou zijn. Nu is het Westinn hotel 1 van de meest luxueuze van Shanghai, maar voor deze keer mag het van me, en met een half uurtje was ik op de afgesproken plek. En nu die vriendin ; dat blijkt niemand minder dan Leonie Oostvogel te zijn. Een professionele fotografe/ kunstenaresse die oa,.in New York en New Dehli ge-exposeerd heeft. Zij zijn dan de eerste die mijn “mini-expositie” gaan bezoeken, een hele eer voor me, en ben gewoon zenuwachtig de dag ervoor. We hebben Zondagavond natuurlijk gezellig getafeld met z’n vieren, en Leonie wil ook graag de Chinese Printshop bezoeken die ik 10 dagen geleden gevonden heb bij mij in de straat.

2 Dagen verder:
Natuurlijk vinden ze m’n platen mooi, apart en passend in het interieur. Ik had Feng Hai
meegevraagd voor het nodige tolk- werk bij de printshop, Eye movement genaamd.
Nu staan daar alleen supergrote inkjetprinters die oa.bilboards van 10 meter kunnen afdrukken, en zijn eigenlijk niet geschikt voor professionele foto -afdrukken. Wel voor poster werk, waar ik dus eigenlijk mee bezig ben. (bewerkte foto’s) Wel hebben we een adres gekregen voor een fotolaboratorium in Shanghai. Nu is Leonie een professional, dus voor mij was het sowieso leerzaam, maar zij presteert het om 300 tot 500 foto’s per dag te produceren. Ze heeft er dan ook de camera voor. Al zullen niet alle plaatjes bruikbaar zijn, het was leuk haar aan het werk te zien, op straat knippend , of vanuit de taxi.

Later die dag zijn we eerst naar de Gallery van Long Xiaoxi gegaan, en hebben daarna met z’n vieren een lunch en Chinese thee gebruikt bij de “Tun Run Thea” . Een typisch Chinees etablissement waar ik Zondag met Long ook al was geweest. De sfeer daar is zeer relaxed, en als je de speciale thee besteld kun je fruit , noten en wat gedroogd werk onbeperkt nuttigen. Terrific! Het was weer een bijzondere dag .
Tot later
Nico