notities 11, de straat , het lopen

Jiaozhou rd blijft me elke keer weer verbazen. Al doe ik bijna dagelijks de 10 minuten route naar het metro station, er gebeurd eigenlijk altijd wel wat. Het verkeer niet meegerekend.
Kenmerkend voor een deel van de straat zijn de piepkleine winkeltjes, waar toch vaak een internet computer staat , en de zij- weggetjes of eigenlijk steegjes naar de wat oudere huizen.
Zo gebeurd het regelmatig dat op de stoep aan het begin van zo’n steeg een oud mannetje zit.
Gewoon te kijken, of een ander die met wat gereedschap , oude pannen zit uit te deuken en weer te koop aanbied. Of een vrouwtje heeft een stuk of 10 bloemkolen op een kleedje, eind van de dag nog 2. Verkoop vanaf een fiets zie je ook regelmatig, mutsen en petten bijvoorbeeld, of groente. Soms zit er ook een jongen op de stoep met 2 manden levende krabbetjes. Een pedicure op straat heb ik ook al ’s gezien.
Er zijn 2 grote en drukke kruisingen die ik passeer , van de
Xinsha rd, en de Wuding rd. Hier zitten vaak de hele dag, 12 of 13 uur lang schat ik in, weer of geen weer , van die lootjes verkopers. Wel zielig, maar het went.
Ik had al is eerder geschreven over de Mobiele keukens, van die handkarren waar een gaspit in gemonteerd is, en allerlei ingredienten op uitgestald staan. Meestal hebben dit soort handelaartjes, koks, niet al te veel te doen, maar nu is er eentje op zo’n kruispunt die best wel goed blijkt te zijn. Die zet op de hoek van een kruispunt wat stoeltjes en een tafeltje neer, en het is me opgevallen dat deze het soms aardig druk heeft. Als het regent ,staat er een grote parasol bovenop en nog een zeiltje eraan vast. Dan heb ik het over ’s avonds een uur of 10. Wel gezellig eigenlijk, en tekend de sfeer van de omgeving.

De straat begint vlakbij de Boedistische tempel, de Jing’an temple. Daarnaast bevind zich een plein met brede promenade waar nogal eens commerciele shows en presentaties plaatsvinden.
Deze week stond Sony er met zijn nieuwe lijn van Notebooks, in hippe en kleurrijke designs.
Prijzen varierend (omgerekend) van €990 – 2100,--. Een echte presentatrice en showmeisjes erbij, hippe muziek, een spelletje. Het zag er gelikt uit allemaal. Waarschijnlijk dachten ze dat ik een reporter was, heb een aantal leuke foto’s kunnen maken . Ook dat vind je hier in een straal van pakweg 100 meter, naast de straatverkoop.

Er wordt (weer) een nieuwe supermarkt ingericht, met restaurant erbij, schuin tegenover m’n wooncomplex. ’s Avonds blijven de werkers gewoon daar slapen. Onlangs stonden er een man of 20, met dure auto’s aangekomen, de buitenreclame te beoordelen, denk ik, er staan ook bomen voor. Vermoedelijk gemeente ambtenaren en krijg de indruk dat de toekomstige eigenaren dit veel geld gaat kosten.
Het mysterie van verkeerd straatnaambordje is blijbaar opgelost. Volgens mij hebben ze het een dag later omgedraaid. Het is aan twee kanten bedrukt, op de straatkant waar het verkeer langs raast zeg maar , staat de goede naam. Op de stoepkant de verkeerde naam, zodat alleen een argeloze voetganger (zoals ik ) in de war kan raken. Het blijft wel een fout natuurlijk, en ook Wang moest er erg om lachen, en schudden z’n hoofd van “ weer typisch chinese ambtenarij”.

Het boekje ‘Shanghai, ontdekken en beleven” , heb ik nog nauwelijks ingekeken. Misschien lijkt het erop dat ik voornamelijk in deze buurt me begeef, wat voor een gedeelte wel waar is natuurlijk, al is het maar om de meeste boodschappen en het dagelijks eten te regelen. ( ik krijg soms “tips” van jullie kant, of ik bepaalde dingen al gezien heb)
Het ontdekken en beleven gebeurd continu. Shanghai is simpelweg veel te groot om alles in een week of 3 te gaan bekijken, ook erg vermoeiend trouwens. Daarnaast wil ik me niet teveel als toerist opstellen, want zo voel ik me niet, ben immers van plan hier nog lang genoeg te blijven. (Al zal ik dat ook nog is aan alle “horloge en tasjes handelaren” duidelijk moeten maken.) Naast de stad in gaan , soms voor afsrpraken, hou ik me bezig met schrijven, fotograferen en foto’s bewerken, projectjes voorbereiden, ik verveel me geenszins. En sporten natuurlijk.

Ben toch lid geworden van de Zhongshan park Gymnasium in ieder geval voor 1 maand. Het is een wat simpele, beejte oude bedoening. De kleedkamer zag er netjes uit, de douches en toiletten wat minder, en besluit later om me thuis te douchen na afloop. Na 3 dagen regen bleek ook nog is het gangenstelsel te lekken, er stonden hier en daar teiltjes en er werd volop gedweild Met een klein halfuur ben ik daar via de Metro. De sfeer is relaxed, niet druk, rustig eigenlijk. Ik ben er tot nog toe ‘sochtends vroeg geweest ongeveer tussen half 9 en 10.am . Er zijn dan voornamelijk mensen van middelbare leeftijd, en nogal wat huisvrouwen, denk ik. Er is een zaaltje voor tafeltennis, de nationale sport van China, en zaaltjes voor aerobic, dansles en Tai Chi.
De paar keer dat ik er geweest ben, loopt er een oud mannetje heel rustig en bedaard rond, wel om te trainen. Hij ziet eruit als 110 jaar, heeft een mooie karakterestieke kop, en maakt graag een praatje met de aanwezige dames, heb ik gemerkt.
Maar als hij naast m’n loopband plaatsneemt op een diagonaal ingestelde bank , met de hoofd naar beneden, voeten achter een klem z’n buikspieroefeningen doet, krijg ik al pijn in mijn rug van het kijken ernaar. Ik wil hem graag een keer fotograferen.
Over de loopbanden; Er staan er 8, maar 2 blijken er kapot te zijn. In eerste instantie wist ik dat niet, dus toen ik op 1 van die twee plaatsnam (de andere 6 waren bezet) kwam de “train-chinees” kijken of er nog leven in zat, en gaf een paar flinke dreunen op het paneel. Helaas zonder succes.
Natuurlijk gaat m’n voorkeur uit naar buiten lopen, zeker als je langer als 1 uur bezig wilt zijn. Nadeel is het feit dat je s ochtends heel vroeg de deur uit moet omdat anders het verkeer gewoon te druk word. In de Gym kan ik wat meer bepaalde spieren gaan trainen, waarvan ik denk dat ik ze nodig heb om lekker te kunnen blijven lopen.

En nu op naar de halve marathon van Shanghai.
Tot later
Nico